AutorIn des Beitrages:
Bast Markus 4481 Asten markus.bast@hotmail.com
Zurück | Er loßt mih ned aus
Waun ih iawend aushatsch und moa
ih miaßad aft a wengl gscheid redn
grantlsd a Neichtl: dös soidasd ned toa,
owa bös sogsd aft , warsd ma ned gwen.
Seid da Kindlzeit woarn ma wia Freind
san zaumgstaundn und haum uns nia pfiat.
Wos hobm d`Lehra gmeutad und greind
waun ih en drittn stattn viertn Fall brüat`.
Greisle hosd as mit meina triebm
wia ih en Ovid deitn hed soi`n.
Spada, woi`t ih a Preißn-Mendsch liabm
hod nix vastaundn, d`Teifön soi`ns hoi`n.
D´Liab za dia hosd guateng gmua prüaft
grempld, waun ih ned noh deina gred`
dia zuagredt, zweng wos ih ned dürft`,
is recht moansd, vagiß mih hoid ned.
D´Rindn ban Brot, is härta ois d`Schmoin*
so sogsd ma, is`a ba da Sproch.
Muassd as nua g`recht ausanaund hoi`n
wäu sunsd wiads a gmauschlade Soch.
* d`Schmoin = das Weiche unter der Brotrinde
* gmauschlade = vermischte ...
|